Να μιλήσει λίγο παραπάνω για την περιπέτεια της υγείας του με τον καρκίνο, δέχτηκε ο επικεφαλής...
... του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης στέλνοντας ταυτόχρονα και ένα μήνυμα ζωής προς τους συνομηλίκους του.
Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα "Καθημερινή", ο κ. Θεοδωράκης είπε μεταξύ άλλων ότι αποκάλυψε το πρόβλημα του γιατί «δεν έχω μάθει να κοροϊδεύω τον κόσμο. Ούτε στα μικρά ούτε στα μεγάλα. Ισως γιατί δεν ξέρω να κοροϊδεύω και τον εαυτό μου. Και από τη στιγμή που αποφάσισα να γίνω πολιτικός ήξερα ότι δεν θα δίνω λόγο μόνο στην οικογένεια και στους φίλους μου, αλλά και στην κοινωνία. Και μετά, εγώ δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματά μου. Δεν μπορώ εύκολα να το κάνω αυτό».
Όπως ανέφερε το πρόβλημα με τον καρκίνο το γνωρίζει από τον Απρίλιο. Από τότε που τον εντόπισαν οι γιατροί του Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας σε ένα έλεγχο ρουτίνας. Και εδώ δίνει συμβουλή προς τους συνομηλίκους του να κάνουν προληπτική ιατρική πράγμα που ο ίδιος δεν έπραξε: «μέσα στην καταιγίδα, το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν «να κάνω έναν έλεγχο». Αυτό μπορείτε να το διαβάσετε και ως μια συμβουλή στους συνομηλίκους μου», είπε χαρακτηριστικά.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού παραδέχεται ότι είχε ευνοϊκή μεταχείριση από τα νοσοκομεία, αλλά επισημαίνει ότι η υγεία πάσχει εδώ και πολλά χρόνια. «Εγώ δεν είχα ουρές και αναμονή. Και δεν θα προσποιηθώ το αντίθετο. Τα νοσοκομεία μας όμως υποφέρουν. Οχι σήμερα. Πάντα. Εχουμε καλούς γιατρούς, ήρωες νοσηλευτές αλλά μας λείπουν τα μέσα. Από κρεβάτια μέχρι και φάρμακα πολλές φορές. Στην Ιταλία το 80% των επεμβάσεων είναι ρομποτικές, εδώ στα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουμε ούτε ένα ρομπότ. Λες και δεν μας ενδιαφέρει να μειώσουμε τον πόνο και την ταλαιπωρία. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα νέο σχέδιο με προτεραιότητα στον άρρωστο».
Όσο για το αν μετά τα όσα σας έχουν συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπει τη ζωή απάντησε: «Οχι. Η σκέψη μου ήταν πάντα ίδια από παιδί. Να είμαι ευτυχισμένος, να είμαι και χρήσιμος. Ε, ίσως πρέπει να πάψω να δίνω σημασία στα μικρά που μας μαυρίζουν τη ψυχή, αλλά αυτό θα γίνει σιγά σιγά».
