Η υπόθεση της έκδοσης του Αλεξάντερ Βίνικ στις ΗΠΑ ή τη Ρωσία για τα εγκλήματα που κατηγορείται, έχει…
... βάθος αμέτρητο. Κάθε απόφαση θα έχει δυσαρεστημένους, από αυτούς που δεν θέλεις να δυσαρεστήσεις.
Η συνήθης τακτική που ακολούθησε το Μέγαρο Μαξίμου σε συνεργασία με τις ηγεσίες των υπουργείων που εμπλέκονται άμεσα στις διεθνείς σχέσεις της χώρας (…) η οποία με απλά λόγια περιγράφεται ως «δίνουμε σε όλους για να είναι ευχαριστημένοι», με την πεποίθηση ότι μπορούμε να τους «κουλαντρίζουμε» όλους για να διασφαλίζεται η παραμονή στη θαλπωρή της εξουσίας, εκμέτρησε το ζην.
Η έκδοση του νεαρού Ρώσου θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ελληνική εξωτερική πολιτική και την οδηγούν σε αδιέξοδο, αφού καλείται να επιλέξει μεταξύ των δύο δυσάρεστων διαθεσίμων επιλογών. Όποιος χάσει, είναι λογικό να αντιδράσει. Ακόμα και αν δεν υπάρξουν «κραυγές» από την Ουάσιγκτον ή/και τη Μόσχα, ξέρεις ότι το πρόβλημα θα το βρεις μπροστά σου και μάλιστα με έναν τρόπο που θα μπορούσε να αποδείξει ότι το σημερινό πρόβλημα θα ωχριά μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει.
Η λογική βέβαια υπαγορεύει, ότι θα κερδίσει ο «μέγας προστάτης», στο καλάθι του είναι πλέον τα περισσότερα αυγά. «Ανήκουμε στη Δύση». Επιχείρημα ακαταμάχητο. Θα επιχειρήσουμε να το διαχειριστούμε επιχειρώντας να κρυφτούμε πίσω από ό,τι «διατάξει» η Ευρωπαϊκή Ένωση; Αυτό μοιάζει ως η μοναδική σανίδα σωτηρίας, εύσχημης απεμπλοκής, αυτή τη στιγμή για την κυβέρνηση. Προσφέρεται όμως για περίσκεψη και αναθεωρήσεις…
Η ρωσική πλευρά διαμήνυσε ότι θα προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα δήλωσε πως θα πράξει ό,τι είναι αναγκαίο για να υπερασπίσει τα νόμιμα δικαιώματα του Ρώσου πολίτη Αλεξάντερ Βίνικ.
Για κάποιον λόγο η Μόσχα δείχνει να φοβάται το να βρεθεί ο συγκεκριμένος στα χέρια των Αμερικανών. Είναι σημαντικός, διότι από το «ξέπλυμα» μπορεί να επωφελήθηκε κάποιο «μεγάλο ψάρι», ή και κοπάδι ολάκερο… 4 δισ. δολάρια είναι αυτά. Εν ολίγοις, δεν πείθει μόνο η επιθυμία προστασίας ατομικών – ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εξάλλου και ο Βίνικ, Μόσχα «ψηφίζει».
Ποια θα είναι η απάντηση της «αρκούδας»; Διότι ήδη καταλογίζει στην Ελλάδα πρόθεση άμεσης υποχώρησης και παράδοσης του Βίνικ στους Αμερικανούς, ενώ ήδη πρόσωπα της διπλωματικής αντιπροσωπείας μιλούν «αγενώς» τις τελευταίες ημέρες, αναζητώντας παραλληλισμούς «με την παράδοση Τούρκων πραξικοπηματιών απέναντι».
Σε κάθε περίπτωση για την Ελλάδα θα ήταν καλύτερα να μην είχε ενσκήψει το ζήτημα. Μπορεί να υπήρχε ένταλμα για τη σύλληψή του και ορθώς τυπικά να συνελήφθη. Αναρωτιόμαστε όμως αν «βάρεσε καμπανάκι» σε οποιονδήποτε μόλις τέθηκε το θέμα του Βίνικ.
Εάν «δεν τον βρίσκαμε» ποτέ, ή αν ξαφνικά χανόταν και εμφανιζόταν οπουδήποτε, ελεύθερος ή με «βραχιολάκια» στα χέρια, θα ήταν μάλλον ευκολότερα διαχειρίσιμη υπόθεση συγκριτικά με το πώς εξελίχθηκε. Αν ζητήθηκε η σύλληψη, προτάθηκε οποιοδήποτε εναλλακτικό σενάριο, ή θεωρήθηκε ότι η έμμεση «ομολογία πίστεως» προς τη μια ή την άλλη πλευρά είναι προτιμότερη;
Σχεδόν πλάκα έχει η κατάθεση του γνωστού πρώην επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Μανώλη Σφακιανάκη, ότι μετά από έρευνα δεν βρήκε στοιχεία που να στοιχειοθετούν διάπραξη εγκληματικής πράξης. Ας ελπίσουμε στην καλή μας τύχη, μπας και την σκαπουλάρουμε…
